De Synode thuis

Opnieuw een nationale synode in Dordrecht, 392 jaar na de internationaal bekende Dordtse Synode 1618-1619. En net als tijdens die historische voorganger moesten de synodegangers ook deze keer op zoek naar onderdak.

Destijds moesten de tientallen bezoekers ruim een jaar lang worden ondergebracht bij Dordtenaren. Het RID wilde die historische betrokkenheid nieuw leven inblazen met een zelfde actie anno 2010. Opnieuw synodegangers over de vloer bij gewone Dordtenaren! Hiermee draagt het RID bij aan de boodschap die de Nationale Synode 2010 naar de samenleving wil laten uitgaan. De synodegangers zullen zo niet alleen tijdens de vergaderingen overdag, maar ook tijdens hun verblijf bij de gastgezinnen over de geloofsgesprekken van de synode praten. De inhoud van de synode kan zo in brede kring gedeeld worden.

Aan het begin van vrijdagavond 10 december loopt een jonge aankomend predikant naar de uitgang van ‘de Marnix’, de Dordtse locatie van het Wartburg College. Hij gaat op zoek naar de vertegenwoordiger van het gastgezin, waar hij die nacht gaat slapen. Een jonge vrouw wacht hem op. Dit is haar verslag…

Vrijdagochtend
Om 12.00 uur haal ik onze jongste dochter van school. De school, de ds. Johannes Bogermanschool (zeer toepasselijk deze dagen), staat pal naast het Wartburgcollege waar synodedeelnemers zich kunnen inschrijven en wachten op bussen die hen naar de Grote Kerk vervoeren. Overwegend grijze (mannen)hoofden is mijn inschatting.

Vrijdagavond
Om 21.00 uur worden we geacht onze gast bij het Wartburgcollege op te halen. Het is een en al bedrijvigheid: af en aan rijdende auto’s, stromen mensen. Ons is een heer toegewezen, we weten alleen zijn naam. Ik loop naar de hal, wat nu, zwaaien met een bordje? Ik kijk zoekend om mij heen en wordt aangeklampt door iemand bij de ingang. “Komt u iemand ophalen? Wat is de naam, misschien ben ik het wel.” zegt hij hoopvol. Maar nee. Eenmaal binnen loop ik naar een tafel waar twee mannen in gesprek zijn. Raak en verrassing: een jonge man, half twintig, stelt zich voor. Een vrijgemaakte broeder uit Kampen, zesdejaars student theologie, bijna predikant. Zelf zijn we eveneens lid van een gereformeerde denominatie, maar dan van de rechterflank.

Het wordt een gezellige avond waarin de Synode wordt voortgezet. Kerkstructuren, preekstructuren, kerkmechanismen, ambten, leer, bijbelvertalingen, belijdenissen, bevinding, alles komt ongemerkt voorbij. Veel overeenkomsten en een aantal verschillen. Veel gemeenschappelijkheid en herkenning. We komen uit bij het hart van het christelijke geloof: Jezus Christus, de eniggeboren Zoon van God, gekruisigd en opgestaan en de Goddelijke Drie-eenheid Vader, Zoon en Heilige Geest.

Zaterdagochtend
Tijdens het ontbijt pakken we de draad van gisteren nog even op. Onze gast beëindigt de maaltijd met gebed waarin de wens wordt uitgesproken dat de Synode mag bijdragen aan werkelijke eenheid in Christus.

Hierop volgt een hartelijk afscheid van een ‘huisgenoot’ in de bijbelse zin van het woord.

Een Dordts gezin

• Lees verder